Veel kusjes en veel lawaai. Dat zijn mijn jongens in het kort. Ik weet soms niet of ik moet lachen of huilen om wat ze allemaal uithalen. Ze zijn temperamentvol, zitten vol energie en ideeën en hebben een sterke wil. Dat wil nog weleens botsen en dan kan het flink donderen en bliksemen in huis. Maar als hun ideeën, temperament en energie samengaan, breekt spontaan de zon door. Ik vond deze metafoor van de Griekse filosoof Heraclitus een mooie omschrijving van hoe het bij ons in zijn werk gaat: The cosmos works by harmony of tensions, like the lyre (lier) and bow.
In onze micro kosmos ontstaat deze harmonie als drie broers op Gezamenlijke Missie zijn: ‘Zullen we …?’ ‘Jaaa!’ ‘En jij was …. en ik was toch… en toen gingen we….!’. Weg zijn ze. Fascinerend om dat te zien gebeuren. Bijkomend voordeel is dat er een window of opportunity is om rustig mijn cappuccino op te drinken.
Als ik van een afstand deze speel-flow bekijk, valt het me steeds weer op dat ze meer van elkaar kunnen hebben dan normaal. Ze blijken over aardig wat incasseringsvermogen te beschikken en weten elkaars ideeën best te waarderen. Leeftijdsverschil maakt niet uit. Ze zitten in een bubbel.
Deze harmonie is wat voor mij the importance of brothers betekent. Een onzichtbare band die hun uiteenlopende karakters bij elkaar kan brengen. Er is wel een kick-starter nodig. Nu is dat bijvoorbeeld Playmobil. Of drie takken die het begin zijn van een hut. Of een matras dat dienst doet als glijbaan op de trap. Iets dat hen verenigt.
Ik vraag me weleens af: hoe is dat over tien of twintig jaar, als de magie van een tak is uitgewerkt en speelgoed zijn houdbaarheidsdatum heeft bereikt. In mijn ideale wereld is die harmonie er voor altijd en zijn ze tot het eind der tijden elkaars beste vrienden. Al is dat waarschijnlijk wat veel gevraagd. Relaties zijn complexe dingen en in hoeverre ze maakbaar zijn weet ik niet. Hoe het ook zij, zolang ze thuis wonen en enigszins binnen mijn invloedsfeer vallen, wil ik er alles aan doen om die band zo stevig mogelijk te maken.
Er is een prachtige passage in de Ilias, het epische gedicht van Homerus over de Trojaanse Oorlog, die mijn gevoel goed beschrijft. Thetis, de moeder van Achilles smeekt Hephaistos, de god van het vuur, om een onverwoestbare wapenuitrusting te smeden die haar zoon tegen alles zal beschermen. Ik wil die harmonie, die onzichtbare band ook tot iets onverwoestbaars smeden. Tot iets dat stand houdt als zij opgroeien en hun karakters nog meer karakter krijgen.
Ze hebben een toekomstbestendig equivalent van een tak nodig. En ik denk dat ik weet wat dat is. Ik merk namelijk dat er ook harmonie in onze micro kosmos is, als we herinneringen ophalen: ‘Weet je nog toen we….?’, ‘Oh ja, en toen had jij….!’ ‘En papa deed toen….’. Zalig is dat, want met een druk gezinsleven, ons werk en altijd wel een leuk maar tijdrovend project on the side, vergeten we nog weleens stil te staan en terug te kijken. Te genieten van wat we hebben meegemaakt. Herinneringen brengen ons weer samen en versterken onze band.
Dat is volgens mij het geheim van de smid. Hephaistos gebruikte zijn goddelijke vuur, wij bouwen een bonte verzameling van belevenissen op. Ze herinneren zich later vast niet al die keren op de iPad. Maar waarschijnlijk wel die keer dat we in de sneeuw bij zonsopgang een ontbijtwandeling in het bos hebben gemaakt. Of dat ze over de vervallen, door graffiti versierde Olympische bobsleebaan in Sarajevo hebben gerend; dat we op een dinsdagochtend pannenkoeken als ontbijt hebben gegeten; die keer dat we van het bospad af struinden en verstopt in het mos een stukje skelet van een konijntje vonden; dat we op vakantie in Slovenië een ‘family-size’ pizza bestelden die even groot bleek te zijn als de tafel.
Wij willen daarom nog meer van onze tijd en energie investeren in samen ervaringen op doen. Ik hoop dan dat deze groeiende verzameling nu en in de toekomst de kick-starter van die harmonie kan zijn. Dat het hun drie karakters, hoe verschillend ook, steeds weer bij elkaar brengt.
Dat the importance of brothers er voor altijd zal zijn.
The importance of brothers 
